Gemeente forceert kort geding

GEMEENTE VALT AAN

BOOMGAARD MOET ZICH VERDEDIGEN

Links de haag van de buren, tegen de erfgrens. Rechts: Onze struiken, gesnoeid tot ruim van de erfgrens. Ook in hoogte worden de struiken jaarlijks gesnoeid .

Hoewel we alles op alles hebben gezet om te de-escaleren, wordt Boomgaard Onderweg nu gedwongen een kort geding aan te spannen tegen Gemeente Molenlanden. De gemeente dreigt de overeenkomst te ontbinden. Aangezien ze daar heel goede redenen voor moeten hebben, en die er niet zijn,  worden ons “nep-feiten” in de schoenen geschoven door middel van een dreigende juridische brief:

Uit de  juridische brief van de gemeente:

Wij zijn immers nog steeds van mening dat uw cliënte overlast  veroorzaakt, bestaande uit onder meer:

1.    Het aanplanten van struiken en boomvormers langs de erfgrens die per definitie te groot worden en daardoor over de erfgrens (blijven) groeien;

 Het gaat om een struikenhaag aan de zuidzijde:  Deze struiken zijn notabene op speciaal verzoek van de buren geplant omdat ze meer privacy wilden hebben. Met onze aanvankelijk geplande bessenstruiken zou dat niet het geval zijn. Wij hebben bij aanvang het plan aan hun wensen aangepast. Zij wilden graag een dichte struikenhaag. Daar kon voor gezorgd worden. Op NL-Doet, 4 jaar geleden hebben wethouder mevr. Lanser,  ambtenaren van de gemeente en vele vrijwilligers 200 struiken geplant, in het  bijzijn van de buren. Iedereen was erbij en iedereen vond het een goed plan.

Nu beginnen deze struiken net mooi te worden. Struiken die te hard groeiden zijn inmiddels verplant of gesnoeid. Er is een mooie diverse haag ontstaan. Geweldig voor de biodiversiteit en de bijen van de buurman.

Nu eist de gemeente:  

 Het rooien en herplanten van alle aanwezige struiken en boomvormers langs de gehele zuidelijke erfgrens, zodat een beplantingsvrije strook van tenminste 2 meter uit de gehele zuidelijke erfgrens ontstaat

Het hekje links is de erfgrens. Struiken van de buren grenzen aan de erfgrens. Onze struiken beginnen pas na 1 meter en worden jaarlijks grondig gesnoeid.

2.     Onvoldoende snoeien en maaien van de over de erfgrens hangende vegetatie;

Iedereen kan waarnemen dat er geen overhangende vegetatie is. Bij beide buren blijft de vegetatie ruim achter de erfgrens. Aan de noordkant is zelfs een bufferstrook van 1 meter van gemaaid gras achter de erfgrens aan onze kant. Er is 1 keer een incident geweest na een storm waarbij zelfs bomen op auto’s vielen. De takken zijn toen direct weg gehaald. We weten dus niet waar de gemeente het over heeft als ze eist:

 uw cliënte dient de overhangende takken richting de tuinen van de buren te verwijderen en verwijderd te houden;

3.    Het herhaaldelijk zonder toestemming betreden van de tuinen van de buren, wetende dat de buren hier bezwaar tegen hebben.

Wij zouden niet weten wat hiermee bedoeld wordt. Niemand van ons heeft iets te zoeken bij de buren. Omgekeerd echter lopen beide buren regelmatig door de boomgaard. Iets waar wij geen probleem van maken.

Onderstaande eis is dan ook geheel overbodig:

de leden van en vrijwilligers verbonden aan uw cliënte dienen de erfgrens met de buren te respecteren en hun tuinen niet (meer) te betreden;

4.    Het ondanks herhaaldelijke verzoeken niet op hoogte brengen dan wel toepassen van verjongingssnoei aan het bosplantsoen;

Dit is toch gewoon heel mooi? Moeten we dit gaan afzagen?

 Dit gaat over het stukje bos aan de noordkant.  Dat is aangeplant in 1990 op verzoek van 2 buren . De gemeente zaagde dit eens in de 3 jaar vrijwel geheel tot de bodem af. Er ging een bosmaaier over de grond, zodat daar ook niets ging groeien. Dat noemt men “verjongingssnoei”. Toen dit deel (ca 800 m2) in ons beheer kwam, was voor alle partijen duidelijk dat dit  niet meer ging gebeuren.  Wij wilden de bomen en struiken (voornamelijk hazelaars en gele kornoelje) tot volle ontwikkeling laten komen en de bodem laten begroeien voor de biodiversiteit. Alleen oudere hazelaars en kornoeljes gaan bloeien en zijn daarmee een belangrijke voedselbron in het vroege voorjaar voor de bijen. De gemeente stond daar achter en we hebben het besproken met de buren. Van het overleg met de buren hierover is een verslag gemaakt van hun wensen. Daarbij is de hoogte van bomen en struiken niet aan de orde geweest.

Eén van de buren (50 % dus) is heel blij dat het bos nu meer mag groeien. De ander wil graag terug naar het beheer uit 1990. Ook toen werd er al met grote regelmaat bij de gemeente geklaagd. Wij waren daarvan op de hoogte en hebben met de gemeente afgesproken dat zij het nieuwe, meer natuurlijke beheer zouden uitleggen aan de buren als er weer geklaagd werd. De gemeente stond daar geheel achter, gezien de nieuwe inzichten voor klimaat en biodiversiteit en het groenbeleid wat de gemeente inmiddels voorstaat.  

Niettemin komt men nu met de volgende eis:

het toepassen van verjongingssnoei in de bosplantsoenstrook naast de begraafplaats, waarbij het bosplantsoen nu en bij elke volgende jaarlijkse snoeibeurt tot een hoogte van maximaal 4 meter dient te worden teruggebracht;

Dit willen we dus niet!

Dit is nooit met ons afgesproken, niet in de overeenkomst en niet in het overleg van gemeente, boomgaard en buren. We zouden daarmee ook nooit akkoord zijn gegaan, omdat het heel slecht is voor de natuur en voor de boomgaard als geheel. Wij weten inmiddels wel waarom de gemeente dit punt het afgelopen jaar uit de hoge hoed heeft getoverd: Fam. Van Wageningen heeft een verslag gevonden van een gesprek uit 1990 (ja serieus, 32 jaar geleden dus) waarin een ambtenaar terloops heeft laten vallen “Die struiken worden niet hoger dan 3 tot 4 meter”. Er staat niets over dat de gemeente er voor gaat zorgen dat ze ook daadwerkelijk niet hoger worden.

In plaats van te wijzen op voortschrijdend inzicht, noodzaak voor natuur en klimaat, andere tijden en afspraken die met de boomgaard gemaakt zijn, wil wethouder Jan Lock dat wij het beheer gaan uitvoeren zoals de gemeente in  1990 deed. Als we dat niet doen, gaan ze het zelf doen. We hebben al een voorproefje gehad van wat er dan gebeurt. (zie blog “Gemeente niet te vertrouwen”)

Wat we wel doen:

Jaarlijks snoeien we struiken en bomen die anderen verdrukken om zo de diversiteit te waarborgen. Dat is dus ook verjongingssnoei, maar dan gericht op biodiversiteit (wat volgens onze overeenkomst onze plicht is).

We snoeien grondig langs de erfgrens met de buren: De eerste meter groeit er helemaal niets. Van 1 tot 4 meter langs de grens snoeien we jaarlijks vrijwel alle struiken tot onder de 2 meter af. Pas verder dan 4 meter uit de erfgrens laten we bomen uitgroeien tot hun natuurlijke vorm. Voor hazelaars en kornoeljes is dat 6 tot 8 meter. Zo voldoen we aan de afspraak: “Binnen de gegeven doelstelling (vergroten van de biodiversiteit) er alles aan doen om overlast te voorkomen.”

 Om te voorkomen dat het hele bos van 800 m2 er straks uit ziet zoals op de laatste foto, moeten we dus nu naar de rechter.